Niet eerder heb ik een dergelijk concert meegemaakt. Al bij de entree sta ik in de rij voor een hiphopconcert en het is nog niet eens 17:30 uur?! Om 17:00 uur zijn de deuren open gegaan en om 17:30 uur begint het voorprogramma, volgens Facebook.
In de rij sta ik tussen Poolse mannen en vrouwen. Nu wist ik dat er in Den Haag veel Polen (12.000!) wonen, Den Haag is zelfs de Polenhoofdstad van Nederland', maar toch is het vreemd om ineens in je eigen stad het gevoel te hebben dat je de outsider bent.
Eenmaal binnen wordt iedereen grondig gecontroleerd, gefouilleerd als ook een snelle, maar uitgebreide tassencontrole. Hiphop heeft altijd al een slechte naam gehad, maar het is lang niet altijd zo streng als nu. Is dat terecht?,vraag ik me af.
Binnen blijkt dat het concert in de Grote Zaal wordt gegeven. Deze is inmiddels al aardig gevuld en Ceite is bezig met zijn kwartiertje. Ik pak het laatste nummer nog even mee. Hij spreekt het publiek toe, uiteraard in het Pools. Dit kan nog leuk worden, denk ik.
Om 17:45 uur is het aan de tweede act Green. Hij krijgt een half uur speeltijd. Ik voel hem, maar versta hem natuurlijk niet. Alleen 'Haga' begrijp ik.
Kort na het optreden is het tijd voor O.S.T.R.. De zaal is goed gevuld. Ik sta omringd door grote Poolse stoere gasten, maar de sfeer is goed en zeker niet agressief. Een tik tegen me telelens en ik krijg een sorrygebaar.
Wat opvallend is, de shows beginnen allemaal op tijd. Geen standaard hiphop-ding waarbij je minimaal een half uur te laat moet komen en dan nog steeds moet wachten tot de artiest eindelijk op het podium verschijnt...nee, gewoon zoals van te voren aangegeven.
Het publiek gaat al los bij de eerste noot. O.S.T.R oogt forser dan op de foto. Eigenlijk komt hij over als een goedlachse, gezellige beer. Hij heeft er zin in, praat met regelmaat met het publiek. Schaamt zich niet om af en toe een danspas te doen en daarna weer in de meer stoere handgebaren te gaan, zoals gebruikelijk bij rappers.
Er volgt weer een praatje en het publiek moet hard lachen. Tja... wat moet je dan, meelachen kan, maar ik volg de hele grap niet... Dus ik geniet maar dat het publiek geniet. En ik geniet van de beat, die is lekker, ook de flow is lekker. In andere woorden ik vermaak me wel.
Ik ben gekomen, omdat ik benieuwd ben naar O.S.T.R. Hij schijnt al 19 albums op zijn naam te hebben. Daarvan zijn er vijf goud, vier platinum en een drievoudig platinum.
Zo midden in de zaal heb ik wel last van alle handjes in de lucht en nog meer van alle mobieltjes en andere kleine camera's op selfiesticks. Dus ik besluit meer aan de zijkant te gaan staan en even later mezelf naar de eerste etage te begeven. Deze is gesloten voor publiek, maar biedt mij als fotograaf de ruimte om een paar mooie overzichtshots te maken. Nu zie ik het publiek pas goed en ja iedereen geniet.
O.S.T.R. nadert het einde van zijn optreden, maar kan natuurlijk niet weg zonder toegift. Hij knielt en doet een diepe buiging richting het publiek. Onder luid applaus neemt hij afscheid. Een paar mensen zie ik weggaan, maar na aanhoudend applaus besluit hij nogmaals terug te keren! Hij gooit er een schepje bovenop en gaat even helemaal uit zijn plaat samen met zijn backup MC. Aan het einde schreeuwt hij 'Polska'! en maakt een hartjesgebaar met zijn handen. Daarna volgt het peace sign en loopt hij het podium af. Adam Ostrowski is de man van avond.
Reacties
Een reactie posten