De laatste editie van Metropolis?

Vandaag (07 juli 2024) is de 35e! editie van het Metropolis festival in Rotterdam. Maar waar is die ooit zo sterke slogan “The best you’ve never heard of” gebleven? Ook deze editie staan er weer acts geprogrammeerd die je waarschijnlijk hier als eerste ziet en later doorbreken richting het grotere publiek. Welke acts dat zijn is gissen, daarom wil je eigenlijk van elke act wat meekrijgen.

Helaas zit het de organisatie niet mee vandaag, want hoewel het nu droog is geven de voorspellingen niet al te best weer af. Daarnaast, en dit is nog veel belangrijker, is bekend geworden dat Gemeente Rotterdam geen subsidie meer geeft voor dit festival. Dit betekent dat deze editie wel eens de laatste kan zijn. Er is een petitie gaande dat enige hoop kan bieden: https://petities.nl/petitions/behoud-het-metropolis-festival-in-rotterdam?locale=nl

Al rondlopende op het terrein is te zien dat er verschillende hoekjes en eilandjes zijn gecreëerd om voor ieder wat wils aan te bieden. Het hoofdpodium is ditmaal niet overdekt, het tweede grote podium wel. Daarnaast zijn er nog wat kleinere podia. Er is merchandise, een markt, een kidscorner, eten en drinken, genoeg zitplek (houten banken, zomerse stoeltjes en hangmatten) en er zijn zelfs twee containers waar je film kunt kijken. Met veel zon zie ik ontzettend veel mogelijkheden om te genieten.

Het hoofdpodium ‘Metroville’ begint goed met een Rotterdamse zangeres Zoë Livay. Hoewel haar reis net is begonnen stond ze niet al te lang geleden al op Concert at Sea, maar ook al op Noorderslag en Paaspop. Haar uitgebrachte EP scoort hoge punten, veel streams op Spotify en hit van de week bij 100% NL. 

Het tweede grote podium ‘The New Garden’ start met een fusie van dub, afrobeat, cinematografische elementen en elektronica. De Rotterdamse band met de naam ‘Imaginarium’ is het nieuwste project van Anton de Bruin, bekend van Dragonfruit en de Peter Somuah Group. Dragonfruit stond al eerder op Metropolis. Hoewel het een zondag is en het publiek wat er al is nog een beetje met energie moet komen, weet Imaginarium wel degelijk te raken. Anton de Bruin wil de lijn tussen club- en concertmuziek doen vervagen: ‘Het elitaire moet er een beetje af, jazz moet weer muziek van de mensen worden’. 

Lopende richting het ‘Future Stage’ en ‘Zomer Op Zuid Theater’ blijkt dat het steeds donkerder wordt. In de tent ‘Zomer op Zuid Theater’ omringd met containers lijkt schuilen de beste optie. Het is niet zomaar een bui, het komt met bakken uit de hemel en giet het water tussen de rand van de tent en de containers zo naar binnen. Het ergste deel van de hoosbui eindigt zelfs nog even met hagel. 

Met Noah Saré en haar alt-pop op het podium is het niet erg om even binnen te zijn. Glamcult zegt zelfs: “her work harnesses the realms of subtle electronics and vocal hypnosis, evoking visual hauntings rarely seen within an artist’s first sonic chapter.” De Amsterdamse zangeres heeft een EP uit en haar muziek is te beluisteren op de bekende streamingkanalen.

De regen keert helaas terug, dat maakt dat de ‘New Garden’ aantrekkelijker is dan het hoofdpodium ‘Metroville’. Joe Unknown lijkt inderdaad unknown voor het publiek. Het kost hem enige moeite om de mensen wakker te krijgen, maar als er een type is die dat kan is deze zanger dit wel. Daar waar matjes gereageerd wordt op de DJ, accepteert Joe dat niet. Met punk en hiphop gecombineerd knalt Joe uit de speakers. Met zijn rauwe Britse accent gaan de tracks over het verrotte leven in de hellhole England. Hij laat een moshpit creëren en laat even later zelfs de DJ (op zijn verjaardag, aldus Joe) deelnemen. Het publiek is inmiddels wakker.

De regen houdt helaas aan. Dit heeft het schema een beetje door de war geschopt. Helaas zijn in de door Metropolis aangeraden app ‘TMSQR’ geen updates te zien.

Op de ‘Future Stage’ zingt de vrolijke Nienke Leone. Zij was even al te zien als achtergrondzangeres bij Zoë Livay. De vrolijkheid werkt aanstekelijk. De regen deert het publiek niet. En onverwacht sta je dan ineens mee te zingen met teksten als ik vind je ‘Leuker Als Je High Bent'.

Een andere Britse act betreedt het podium van ‘New Garden’. Delilah Bon brengt Brat Punk, een combinatie tussen hiphop, nu-metal en punk (riot grrrl om preciezer te zijn). De zangeres Lauren Tate wordt omringd door twee andere dames en met kleurrijke outfits brengen ze feministische thema’s ten gehore. Ze zegt te zingen ‘for the girls, for the gays’. Maar de mannen in het publiek lijken het ook allemaal wel te waarderen. Met tracks als ‘Like a Bitch Would’, ‘Dead Man Don’t Rape’, ‘Chop Dicks’ neemt ze in elk geval geen blad voor de mond. Een energieke show. In oktober is ze weer in Nederland: Melkweg, Hall of Fame en Ekko.

Nog meer punk (, maar dan postpunk) uit de UK volgt op Metroville met Deadletters. Paradiso omschrijft de muziek als ‘een georganiseerde chaos met grillige gitaarriffs, hevige saxofoonstoten en dreigende baslijnen.’ De zanger doet denken aan Mick Jagger.

Na Deadletters volgt wederom een band uit de UK, maar dan Ierland: Sprints. Journalist Ed Power zegt in The Irish Times dat luisteren naar hun muziek: "feels like tiptoeing into a stranger’s room and reading their intimate diary entries". Luister bijvoorbeeld naar The Cathedral. “We’re massively autobiographical, confessional almost.”, zegt zangeres Karla Chubb.

Meltheads uit Antwerpen staat in New Garden. De Corona pandamie heeft Meltheads de tijd gegeven om uit te vogelen wat ze eigenlijk wilden maken en spelen. Wat volgde is de belpopclassic ‘Naïef’. Daarna kwam het debuut ‘Decent Sex’ (garage- en postpunk), die titel prijkt als roze neon op het podium. Alles in het Engels, waardoor Naïef ook niet op het album staat. Humo over het debuut: “een plaat waar niet naast te luisteren valt”. De Morgen: ‘bawdy and addictive’. Ze schromen niet om statements te maken, luister bijvoorbeeld naar ‘Vegan Leather Boots’. Dat de zanger er wel zin in heeft is alleen al te merken aan het feit dat hij zich even mengt in de mosh pit van het publiek. Even later hangt hij in de truss aan zijkant van het podium.

Bij Future Stage is het tijd voor Pearl Ramos & 4NP. Ook nu weer regen. Maar deze dame zorgt met haar choreografie voor de nodige interessante dansen, bijgestaan door een groep danseressen. Zomerse vibes die je uiteraard liever met een zonnetje op de achtergrond ziet, maar heel erg welkom zijn als het regent. 

Het eerste kwartier van Chibi Ichigo regent het nog, maar daarna is het gelukkig weer droog. Trouwe fans staan er vanaf de eerste minuut. De kleine aardbei (want dat is de betekenis van het Japanse Chibi Ichigo) is geboren in Rusland, maar heeft een Belgisch accent, omdat ze daar is opgegroeid. Ze brengt Electropop in een soms snoeihard jasje. Ook haar muziek is dankzij de Covid pandamie verbreed met invloeden uit techno, gabber, big beat maar ook Eurodance. ‘Gracht’ knalt eruit bij de speakers en knalt erin bij het publiek. Ze neemt afscheid door te vertellen dat ze maar een kwartiertje heeft voordat ze weer verder moet. Toch komt ze nog snel alle fans op de eerste rij gedag zeggen, kadootjes aan te nemen, handtekeningen te zetten en zo nu en dan een knuffel te geven.

De hoofdact van New Garden is aan de beurt. De Australische rockband heeft een frontman die zo uit de sf-serie Stranger Things lijkt te zijn gestapt. Gitaarsolo’s, lang haar bangende rockers en diep Australisch accent. Deze gasten weten de Australische voortgebrachte rock eer aan te doen.

De laatste act van de avond staat uiteraard op het hoofdpodium: Prins S. en de Geit. Nederlandse poëzie op opzwepende dancebeats. Met hulp van Daniel als beatprofessor en Geit Marne op gitaar zorgt de zanger Prins S dat het publiek danst op de paar zonnestralen die deze dag nog net even laat zien. Het publiek dat nog over is laat zien dat Metropolis bestaansrecht heeft. 

Hoewel de regen ervoor heeft gezorgd dat niet heel veel mensen het Zuiderpark hebben opgezocht deze zondag in juli, zou het heel erg zonde zijn als dit de laatste editie was. Gratis festivals van deze orde lijken verleden tijd, omdat zonder subsidie het niet meer te organiseren valt zonder ernstig verlies te draaien. Net als Parkpop verdwijnt hiermee weer een festival dat vele jaren ‘The Best You’ve Never Heard Of’ heeft voortgebracht. Acts live zien is toch echt anders dan Spotify op random zetten. Dus ik hoop dat Gemeente Rotterdam alsnog ruimte ziet in de beschikbare subsidies om Metropolis te behouden.