Het is tijd voor de tweede editie van Night At The Park, het is mooi weer en twee grote internationale acts staan op het programma: UB40 en Duran Duran. Als extraatje krijg je er nog een aantal andere bands bij: Splendid, Abba Gold, K's Choice en De Dijk. Ook niet de minste! Het publiek besluit erg langzaam binnen te druppelen. Jammer, want de opening van de Haagse reggaeband Splendid is op zichzelf al een feestje. In tropische sferen loopt iedereen op een gegeven moment van links naar rechts over het veld en weer terug, op 'bevel' van Pat Smith. Heerlijk om te doen en heerlijk om naar te kijken. Het nog vrij lege veld komt hierdoor alvast helemaal tot leven.
Abba Gold is up next. Ja, iedereen kent de hits, maar hebben we nu echt zin in deze act? Dan komen twee dames met hun outfits met poezenprints het podium op en hoge witte laarzen. De mannen blijken ineens toch geïnteresseerd of geïntrigeerd. De ingestudeerde danspasjes zijn enigszins lachwekkend, maar houden de aandacht toch vast. Abba-hits komen langs en eigenlijk is het best wel leuk. Noem het de herkenning of de nostalgie, maar ergens betrap je jezelf op meeneuriën of daadwerkelijk zingen.
K's Choice komt het podium op. Sarah Bettens, de stoere chick, die ook mooie gevoelige liedjes kan brengen. Wat een gespierde armen heeft ze eigenlijk; dat valt extra op doordat ze een hemdje aan heeft. Ze heeft plezier en speelt een mooie strakke set, waaronder ook all-time favorite 'I'm not an addict'.
Het veld stroomt langzaam aan vol. Veel volk komt ook niet alleen voor UB40 en Duran Duran, maar ook voor De Dijk. Huub komt op in pak met een gedurfd kleurtje paars, maar het staat hem goed! Ook Huub heeft er zin en wil dat laten blijken aan het publiek, maar weet even niet goed hoe hij het moet zeggen. Het maakt niet uit, we voelen wat hij voelt. Er heerst een topsfeer. Mooie hits als 'Binnen zonder kloppen', 'Niet de lef' en 'Dansen op de vulkaan' passeren de revue. Ook de zoon van drummer Antonie weet zich goed staande te houden op gitaar.
Dan UB40! Het gejuich is groot wanneer Ali Campbell opkomt. Inmiddels is Ali aardig bol geworden. Dit wordt nog extra geaccentueerd doordat hij alleen de laatste knoop van zijn jasje heeft dichtgedaan. Verder kauwt hij stevig door op een groot stuk kauwgum in zijn mond. Maar hij geeft het publiek wat ze wil: 'Rat In The Kitchen', 'Kingston Town' en 'Red Red Wine'. Het is fijne muziek die bij iedereen lekker in het gehoor ligt.
Het duurt even voordat Duran Duran begint. Dan ineens zijn ze daar en 'Wild Boys' wordt ingezet. Een groot vlak met vuur wordt geprojecteerd op de achtergrond. Ja, dit is even andere koek. Simon, net als Huub, strak in pak, maar dan met witte broek en zwart jasje. Simon's stemgeluid klinkt net als vroeger. Hoe strak Duran Duran ook speelt, niet alle nummers zijn even bekend en bij Simon's zelf aangekondigde favoriete nummer lopen meerdere mensen het veld af. Simon's beste nummer is niet waar men voor komt. Aan het einde wordt 'Rio' gespeeld en dan ineens: vuurwerk! Het blijkt een aardig lange vuurwerkshow, die vooral ver van het podium goed is te zien. Van dichtbij is de helft niet te zien, omdat het niet boven het podium uitkomt. De andere helft wordt vanaf het podium zelf afgeschoten. Helaas vallen stukken vuurwerkafval in het vip-vak voor het podium en dat is nog best gevaarlijk met betrekking tot oogletsel. De verwachting dat Duran Duran nog terugkomt, wordt helaas geen waarheid. Een domper voor velen, want 'The Reflex' is nog niet gespeeld. Daar zaten we met zijn allen nog op te wachten. Enigzins teleurgesteld gaan mensen huiswaarts. Dat is jammer, want heel de festivaldag bij elkaar was super! Zo'n 30.000 mensen hebben genoten van zon, muziek en elkaar.
Ik ben benieuwd wat de derde editie ons gaat brengen. Vorig jaar zag ik nog niet zo goed in waarom een festival de dag voor Parkpop waarde zou hebben. Ik had het goed mis, Night At The Park is here to stay!
Reacties
Een reactie posten